Keskin Bıçak

öncelikle başınız sağolsun bende kızıma hamileyken eşimi kaybettim yaklaşık 7 aylık hamileydim şu an kızım 7 aylık oldu yaklaşık 10 ay oldu diyebilirim. Size tavsiyem üzüntüyü bırak yaşamaya bak isimli kitabı okumanız bana çok iyi geldi. Kafayı yiyecektim nerdeyse intahar etmeyi düşünüyordum şimdi Allah'a şükür biraz daha iyiyim

kardeşim ben eşim öldükten iki gün sonra hamile olduğumu öğrendim 25 yaşındaydım 3 sene oldu çok zor zamanlar geçirdim hala zor ama tabi zaman çok azaltıyor üzüntüyü.sana tavsyem kardeşim kendini seçlmiş hisset maneviyatını arttır ölümü sıradanlaştır kabullen.çünkü bizim gibi olan çok şehit eşleri mesela ben çevremde de çok duydum tamam en sevdiğimizi kaybettik ama kimse olmazsa olmaz değil ona duanı et yaşamaya devam et çocuğunda varmış
benim gözümde hiçbir evlilik güzel değil çünkü kimsenin kocası Fatih değil kimse imrenilecek durumda da değil yani

allah yardımcınız olsun,,demekki kadın erkek herkes aynı zorluğu ve aynı ruh haline giriyorlar

arkadaşım rabbim sabırlar versin bende eşimi 10ay önce kaybettim iş kazası sonucu aniden gitti bu acıyı ancak yaşayan bilir benim de beni anlayacak biriyle dertleşmeye ihtiyacım var anladıgım kadarıyla bir evladın var benimde 4 yaşında bir yavrum var onun için ayakta urmaya çalışıyorum sende öyle yap onlar babasız üzüntüden ya hastalanırsan kim bakarminicik yürekleri nasıl dayanır güçlü olmk zorundayız zor ama mecburuz sabır sabır sabır arkadaşım

bende eşimi üç ay önce kaybettim.35 yaşımdayım 20senelik bir evlilik ve beş çocukla yapayanlız kaldım.annem babam bile yok.sadece çocuklarım.eşim kalp ameliyatına girdi ve bir daha çıkmadı.ben onu beklerken o beni bırakıp gitti.daha 38 yaşındaydı.üç aydır ölü gibi geziyorum.nefes alamıyorum.uyuyamıyorum.hayatları boyunca hiç acı görmemiş insanların bana akıl vermelerinden bıktım.benim ne yaşadığım hakkında hiç bir fikirleri yok.ben 20 yıl boyunca eşimden ayrı hiç ayrı yatmadım.ondan başkasını sevmedim.hep beraber yaşlanacağımızı hayal ederdim.şimdi ise sadece ona kavuşacağımı hayal ediyorum ve ona kavuşacağım günü bekliyorum.sizi çok iyi anlıyorum çünkü aynı şeyleri yaşıyorum.allah sabrımızı bol versin ve cennete kavuştursun inşallah.

akıl verenleri boş ver sen nasıl biliyorsan neyi yapmak istiyorsan öyle yap ne yapmak sana iyi geliyorsa onu yap kimsenin seni yargılamasına üzmesine asla izin verme. Ben de eşimi kaybettim ama ölüm hepimiz için var. İnsan en çok birinin seni desteklemesini elini tutmasını ve eşinin seni sevmesini özlediğini biliyorum ben bunları özlüyorum ve bu yüzden eşimi çok özlüyorum. Ama toplum kadına eşini kaybedince cennette buluşsun erkek ise eşini kaybedince evlensin yanlız kalmasın gözüyle bakıyor gıcık oluyorum bu fikre. Kadın olarak belki destege en çok ihtiyacı olan bizken biz yargılanıyoruz malesef herkes bizden uzaklaşıyor. İnsanlar bize tekrar aşık olmaması gereken varlıklar gibi bakıyorlar böyle bakanlarada Allah eşsiz bıraksın de seni yargılayanlara yönlendirmeye çalışanlara izin verme. Eşini unut vazgeç demiyorum ama o artık yok geri gelmeyecek ve ölünce onunla buluşmayı beklemek ise bu fikir o zaman biran önce ölüm dedirtiyor. Kendimden biliyorum. O zaman ölüm hemen gidim diyorum böyle diyenlere. Kısaca canınız nasıl istiyorsa öyle yapın

bende eşimi 6 7 2011de trafik kazasında kaybettim bende34 yaşındayım eşimde41yaşındaydı biz bimizi çokseviyorduk 3çocuğumuzvardı küçük oğlum4yaşında kızım10yaşında büyük oğlumsa 12yaşındaben eşiminölümüile hayatımdaki en değerli varlığımı her şeyimi kaybettimbenimde eşiminde anne babası yoktu eşim yetiştirme yurdunda bense hayırsever birilerinin yanında büyümüştükbizevlenince birbirimizin her şeyi olmuştuk eşimçokiyibir insandı onu hastanenin morgunda gördüğüm günü hiç unutamıyorum eşimin birtek saçları ndan tanıdım bir hafta eşim namaz kılarken hep önümde gözümünönüne geliyordu süreklionakuran okudum rabbim onu bana hep rüyalarımda gösteriyo ve bende rüyalarımdan öyle mutlu oluyorumki ona daha çok hayır yaparak ve dua ve kuran okuyarak faydalı olacağımı düşünüyorum sizlerede onu öneriyorum,onlar bizi bu dünyaya görevli olarak bıraktılar bacılarım onlara ve evlatlarımıza ve kendimize ağlamanın feryadın bir faydası yok onlara kavuşacağımız güne kadar çalışmalıyız kendimize acıyarak acınacak hale düşeriz bu dünya geçici o yüzden aklımızı başımıza toplayıp ona göre hem eşlerimize hem evlatlarımıza hemde kendimize nasıl faydalı onu düşünüp ona göre hareket edelim şunu unutmayınki allah sevdiği kuluna ağır yük yüklermiş allaha emenet olun allah yardımcımız olsun.

merhabalar
sizlerı o kadar ıyı anlıyorum kı
esım canım herseyım dedıgım taptıım adamı
evlenmek ıcın gunlerı saydıgımız esımı 3 ay once, adını soylemeye urktuum hastalıktan kanserden kaybettım
kaldım bu yalan dunyada yapayalnız hayat durdu umıtlerım bıttı
nıcın yasadıımı unuttum bıttım
onumde hıc bır hedef varmak ıstedıgım nokta yok- halen de oyle...
nasıl olur anlamıyorum cevap bulamıyorum evet hepımızın gıdecegı yere onlar bızden once gıttı ama neden sımdı neden 28 yasında neden her sey yoluna gırmısken ev ıs araba sıra geldı cocuga dedımızde nıcın nıcın ben
cevapsız sorular
uyuyup da kalkmak ıstemıyen ben gunlerden anlam cıkaramayan ben
carptım kendımı duvarlara
kolkladım durmadan esyalarını
her gun gıdıyorum mezarlıga onunla konusmaya ve dua etmeye
bılıyormusunuz pıskolojık destek de aldım ne fayda
tek careyı dınımızde buldum
esımı kaybettıkten sonra ıbadet etmeye basladım- namaz kuran okumak gıbı
ve her gun dua etmeye basladım allahım benı esıme canıma kavustur dıye
ve bılıyormusunuz ben esımı kaybettıkten sonra tekrardan kendıme bı neden buldum
bundan sonra kalan gunlerımı kalan saatlerımı sadece gecımımı saglamak ıcın calısmak ve ıbadetle gecırmeye karar verdım
benı tek tesellı eden sey bu
bır gun esıme kavusma umudu
onun cennette olduguna ınanıyorum ve ona kavusmak ıcın dınımızın gereklerını yerıne getırmeye calısıyorum
ınanın tek tesellım bu
durmadan kıtaplarda esınıyorum nette bılgı arıyorum
esler kavusur mu orda bırlıkte olur mu
durmadan dua edıyorum- ona kavusmak onunla bırlıkte olmak ıcın
gerı kalan gunlerımı buna ınanarak gecırıyorum
eger buna da ınanmasaydım ınanın bugun burda bunu yazıyor olmazdım cunku ben en kotusunu de dusunmustum ama bu kavusmamıza engeldır dıye hep vazgectım
ınanın gozumu kapatıyorum onu ruyamda gormek ıcın allahıma yalvarıyorum ruyamda gordugum zaman gulerek uyanıyorum
canım benım bırıcık esım cocugumuz olsun ıstıyordu her seyı programlamıstık sıra buna gelmıstı ama hastalıı programlayamadık kı
o kadar guzel bır bırlıktelıımız vardı kı nasıl oldu bunlar
nazara mı geldık bızı kıskananlar vardı bılıyorum
hastalıında kendımı cok sucladım
benım yuzumden mı oldu dıye kavgalarımız mı onu hasta ettı dıye
buna benzer yuzlerce soru
ve tek cevap
kavusmak umıdı onun ıcın dua etmek ıbadet etmek
allahım sen kavusmamızı nasıp et yarabbım...

bende ayni senin gibi esimi 22.7.2012 de kaybettim ve tek iyi gelen kendimi namaza kurana vermek oldu ben de tüm kalbimle cennetde kavusacagimiza inaniyorum allahim nasip eder insallah

15 nisan 2011 de eşimi akciğer kanserinden kayıp ettim.Hastalığını öğrenmemiz ile ölümü arasından sadece 27 gün geçti ve elerimde öldü. 9 yaşında bir oğlum var ve şu an kendimi çok kötü hissediyorum benim yaşadıklarımı sadece bunu yaşayan insanlar anlayabilir diye düşünüyorum kendimi dünyada yanlız ve çaresiz kalmış gibi hissediyorum.

ben eşimi kaybedeli 11 ay ay oldu kızım 14 aylıktı.baba bile diyemeden kalp krizi sonucu aniden uçup gitti.ilk yaşadığım acıyı elbette yaşayamıyorum kızım büyüyor hem anne hem baba olmak çok zormuş.31 yaşındayım.neden diyorum nasıl yani diyorum mümkün değil ya hala sesin kulaklarımda ve hala seni yaşıyorum.sonra ALLAHIM sen emanetini aldın senin olanı benim olanı değil.

sevdiğin ölünce,özellikle eşin,hayat bir daha sana gülmüyor.bu acıyı sadece başından geçen anlar.eşinizin kıymetini bilin...

Severek ayrılmak cok acı veriyor.Bende eşimi kaybedeli 10 ay oldu acısı her geçen gün artıyor içimde. Eşim birden bire rahatsızlandı. Rahatsızlığına beyin tümörü teşhisi kondu 1,5 sene tedavi gördük.Hastalığının üstesinden gelemedik. İnsanın sevdiğinin ellerinden uçup gitiiğini görmek ve çaresizlik tarifi mümkün olmayan acılar yaşamasına şahit olmak ve birşey yapamamak çok acı veriyor.Ben 33 yaşındayım ve 14 yaşında bir oğlum var onun için hayata tutunmak zorundayım .Ona babasının yokluğunu hissettirmemeye çalışıyorum.8 sene evvel bir oğlumuda 1,5 yaşındayken kalp yetmezliğinden kaybettim . Benim içinse hayat siyah ve beyaz renklerden ibaret...........

öyle deme, hayat devam etmek zorunda , çocuğuna sahip çık sende bir birey olduğunu unutma... yaşamak zorundayız , ama hayata karşı gelmeden gülmeliyiz, mecburuz...onlarda bunu isterdi...

ben de eşimi ikibuçuk sene önce kaybettim trafik kazasında yarım saat önce telefonda konuşmuştuk sonra aradığımda başkası açtı kaza yaptıklarını söyledi 25 yaşındaydım iki gün sonra hamile olduğumu öğrendim hayat ve bütün hislerim dondu hala inanmıyorum bu rüyadan uyanmak istiyorum vedalaşırken sıkı sıkı sarılmıştık son sarılmamız mış oğluma adını koyduk evimize hiç gidemedim oturduğumuz yerden taşındım oraya gidince boğulacak gibi oluyorum onu daha çok seviyorum zaman hem özlemimi arttırıyor hem ona yaklaştırıyor o hep 33 yaşında kalacak ben 70 olsamda seni seviyorum civcivim