Keskin Bıçak

Çok garip geliyor şu an ,aslında hep bildiğim o gerçek; HİÇ SEVMEDİĞİN BENİ….Özünde hep bildiğim ve sıklıkla kendi kendime ve hatta sana tekrarladığım bir şeydi aslında ama şu an bunu kanıtlayan tüm tavırların daha doğrusu tavırsızlıkların,içimde gizliden gizliye daima taşıdığım yanılma ihtimalimin umudunu tamamen yok ettiği için olsa gerek,garip geliyor..
Ne tuhaf,demek ki bu umudu hep taşımışım..Bir yanım beni asla sevmediğini adı gibi bilse de,içimde cılız bir ışıkta olsa sevebilme ihtimalini hep varsaymış..Oysa sen bile sorardın bana;”seni sevdiğime inanmıyor musun?” diye,cevabım hep “evet” oluyordu hatırlar mısın bilmem..Üstelik şu an tüm o yaşadıklarımızı yaşayanlar da biz değilmişiz gibi geliyor.Böyle hissediyorum..O sen değildin,diğeri de ben değildim..Sanki birileri bizim yaşadıklarımızı yaşadı da ben sadece dışarıdan izledim-dinledim yaşananları..Ret mi ediyorum acaba?Ret etmek mi istiyorum ya da..Bu soru son zamanlarda kendime en sık sorduğum soru;şayet başa dönme şansım olsaydı yine hayatıma misafir eder miydim seni,sadece misafir olacağını bile bile..Yoksa uzak mı tutardım?Bir “evet” diyorum bir “hayır” cevaben..Ama inan bana her iki cevabı da samimi bulmuyorum “bilmiyorum” belki de en doğru cevaptır..Tüm yaşananları zihnimde yokladığımda,en çok hissetmeden bunca duyguyu bana nasıl hissettirebildiğine akıl erdiremiyorum..Yani birisini ya seversin ya da sevmezsin..Ya onu görmeden nefes alamadığını düşünürsün ya da onu gördüğünde.. Ya onun için göze alamayacağın hiçbir şey yoktur ya da alabileceğin hiçbir şey..Ama sen bunların hepsini bir arada yaşattın,hissettirdin bana..Bir an beni sevdiğine yemin edebilecekken bir an asla sevmediğini hissettirdin,bir an bensiz nefes alamayacağını düşündürürken bir an bana kesinlikle tahammül edemediğini bu sebeple de benden uzak durmaya çalıştığını,bir an benim için ömründen ömür verebileceğini bir an ölüyor olsam parmağını oynatmayacağını kanıtladın……vs. Bu liste böyle uzar gider.. Peki bunlara da eyvallah dediğimi varsayalım.. Sadece şu cevabı istiyorum,tüm ihtiyacım bu sorunun cevabı;NEDEN???Bunu bir yanıtlayabilsem belki canımın yangını da dinecek..Huzuruma yeniden kavuşabileceğim..Hayata kaldığım yerden devam edebileceğim..Ve en önemlisi belki yeniden sevebileceğim..Sana mıhlanıp kalmış olmaktan kurtulabileceğim…Ama yok yok yok bu sorunun cevabı sadece sende saklı..Ve asla benimle paylaşmadın ve biliyorum ki paylaşmayacaksın da..Evet biliyorum benim payım çok büyük şu an çektiğim acının ruhumu parçalamasında..Sana gerektiği şekilde “hayır” diyemediğim ve olması gereken zamanda hayatımdan uğurlamadığım için.. Peki hırsızın hiç mi suçu yok?Sanki bu değim ben tüm bunları yaşayayım ve bu yazıyı yazmak isteyip tam da burasında kullanayım diye söylenmiş.. Evet sen,hırsız;neden “git” dediğimde gitmedin ve neden gitmeni asla kaldıramayacağım noktaya geldiğimde kalmadın?Sürece baktığımda seni bırakan hep ben oldum ama acı çeken de..Haliyle bırakılan da sen ve asla acımayan da..Bir insan bir başka insandan gelecek bir telefon,bir mail,bir ses bir soluk için ne kadar süre yaşayabilir ki?Kaç insanoğlunun hayatında böyle bir bekleyiş tek yaşam sebebi olabilir?Lafın gelişi söylemiyorum ya da yazıyı süslemiyorum;kelimenin tam anlamıyla,aylardır hatta artık neredeyse yıl olacak,TEK YAŞAM SEBEBİM bu..Bundan utanıyorum ama gerçek değişmiyor..Bu süreç halen böyle devam ediyor..Oysa adımı bildiğim gibi biliyorum ki,sen tüm yaşananları en ufacık bir yara almadan,yüreğinde minicik bir sızı hissetmeden,benden hiçbir iz taşımamacasına yok saydın..”Seni görebildiğim yer rüyalar artık…”der şarkının sözleri bense kendime lanetler yağdırarak hala msn üzerinden seni görebilmeye çalışıyorum..Her gece uykuya geçmeden önce kendime sözler vererek asla bakmayacağım diyorum ama ertesi gün tüm bu sözlerin hiçbir önemi kalmıyor ve yine yine yine bakıyorum..Orada olsan da olmasan da canım yanıyor..Oradaysan kimlerle konuşuyor?,değilsen kimlerle beraber? soruları halihazırda yüreğimde var olan ateşi daha da körüklüyor.. Peki ne zaman bitecek,ne zaman gerçekten sönecek bu ateş daha kor bile olmamışken ömrümü azalttığını hissettiriyor..Seni sevmekten vazgeçmek değil derdim,senden nefret etmekten vazgeçebilmek.. Çünkü yeryüzünün en güçlü, en can yakıcı,düşmanımın dahi tanışmasını arzu etmeyeceğim tek duygusundan kurtulabilirsem,biliyorum ki senden de kurtulacağım,ne olduğu açık değil mi;NEFRET!!!