Keskin Bıçak

Umuda gülümseyen yüzünün coğrafyalarında geziniyorum yine. Aldırmadan kuru ayazlara gözlerindeki baharları soluyorum. Su gibi berrak, güneş kadar sıcak yüreğine nefesimi bırakıyorum.

Seni "sende " yaşarken, kelimeler raks ediyor adeta. Masmavi huzurun içinde filizlenen sarmaşık güllerin arasında vuslatıı beklemektedir yüreğim. Küçük ellerimle her karanlığa senin gözlerini aydınlık diye çiziyorum.Bembeyaz gökyüzüne ellerimi kaldırıp varlığına duacıyım.

Bahara küskün bir çiçeğin toprakla kavuşmasıdır bakışların. Yıldızlarla dans eden bir kelebeğin ıslak düşleridir saçların. Gönül bahçemde yeşeren çiçeklerin güneşe gülümsemesidir seni sevmelerim. Biliyorum, takvimler ayazlara küskün. Yüreğimiz ve sevdamız bu dünyada kavuşmalara sürgün. Ne olursa olsun sevdamızı, ayrılıklara inat içimizde yaşatmak değil mi. ? Ayrılıklara sürgün olsa da kavuşmalarımız, aynı sevdada sonuna kadar nefes almak değil mi ? Haydi imkansızlığın içinde yaşat beni. Sürgülenmiş kapıların ardında bir yudum bir umutla yüreğindeki Cennet kokulu nefesinde büyüt beni.

Farkındayız, ne ben Mecnun'um ne de sen Leyla..Biz sevdanın ayrılıklara inat baharın avuçlarına eğilip umuda açan sevda çiçekleriyiz..Seninle ben, aynı gökyüzünde sevdanın dilsiz yüreğiyle selamlasan iki yıldızıyız. Pes etmek yok acılara. Ölüm bizim için vuslat olacaktır..Vakti saati geldiğinde papatyaların ayak uçlarında buluşacak ellerimiz. Utangaç yanaklarımızın rengi güllerin kırmızısına galip gelecek..Ve avuç içlerimizin teri düşecek bozkırların kuru dudaklarına. Kana kana baharları içeceğiz bakır tenli bulutların dudaklarından.

Vuslatımıza şahitolacak zaman. İçimizde yaşattığımız umutların, avuç içlerimizde biriktirdiğimiz mutlulukların sevdayla kavuşması olacak Ahiretimiz..Evet, şimdi ellerimiz hasrete kelepçeli...Gözlerimiz ise hep pencerelerde hasrete hançerli. Sevdaya açılacak kapılarımız ise kilitli..Varsın olsun, her şeye inat yaşatabilmektir sevdamızı. Sevda kelimelerin bahar kokan satırlarında geziniriz biz. Tutuşmasa da ellerimiz birbirine, nefeslerimiz hep yan yanadır güneşin gölgelerinde.

Mutluluğu, kavuşmalarda yaşayamasak ta birbirimizin varlığını en mutluluk bilmeliyiz. Mutluysak ayrı bedenlerde, vuslatımızda adlarımız sarmaşık gülleriyle gökyüzüne yazılacak.. Ektiğim çiçeğin kokusunda senin kokunun olduğunu biliyorum..Eğilip her sabah kulağına seni seviyorum cümlesini fısıldıyorum...Biliyorum senin o cümleleri uzaklara inat duyduğunu…Sen uyurken , senin mutlulukların için seccademi ıslattığımda, senin yüreğinin benim için yandığını hissediyorum....

Hatırla ey gülüm, karakışlardayız şimdilerde. Baharları beklemekteyiz. Biliyorum zaman hasretimizi küllendirse de aldığımız her nefes mutluluklara değil mi ? Gülümsediğinde benim de gülümsediğimi bil...Ve ağladığında gözbebeklerin, benim bulutlarla aynı masada nehirlere yüreğimizi ağlattığımı düşün....Bizler ki yetim çocukların düşlerinde büyüyen iki sevdayız...Ayrı kentlerin içinde karanlığa inat aydınlığa nefes alan umudun bekçileriyiz..

Sevda bu olmalı...Uzaklarda olsa da içimizde yaşatabilmek.İmkansızlığa inat yüreğinde büyütebilmek. Ayrı bedenlere inat tek nefesle yaşayıp tek yürekte hayata gülümseyebilmek. İşte bizim sevdamız, imkânsızlığın ötesinde suya yazılmış bir mektup gibi beyaz, güneş gibi sıcak ve ılık bir meltem gibi serin. Bir gün suya yazdığımız sevdamız, bir yaz yağmuruyla avuçlarımıza yağacak. Ve yağan her damlasında gelincikler vuslatımı örecekler gözbebeklerimize.

İşte o zaman; Cennetin ılık baharları karışacak terimize. Ve vuslatın suya yazılmış mektubumuzu okuyacak ellerimize. Ve hasret bize mutlulukları sunacak yüreğimize. Şimdi zaman, sabrın nabızlarında bizim için atıyor. Yüreğimizi damarlarımızdan akıtıp berrak sularda yol alıyoruz. Gül desenli sevinçlerimiz azığımız, umut kokulu nefesimiz katığımız olacak bu yolculuğumuzda. Ve bir gün suya karışıp hasreti yakacağız. Ve suyun mavisinde eriyip vuslatı yaşayacağız.

İsmail Sarıgene