Keskin Bıçak

Büyük büyük sözler dökülüyor dudaklarımızdan. Öyle her kişinin değil, “er” kişinin elde etmeye muvaffak olduğu sevgiden, muhabbetten, zor ele geçen adaletten söz ediyoruz. Teraziye gelmez değerlerden olduğundan, kimde ne olduğunu bilmek için sarrafa ihtiyaç var.

Gelin biz kendi meziyetlerimizin sarrafı olup bu gün, tartalım elde olan varımızı. Misal, kalbimiz ne kadar geniş, bu genişlikte hangi duygular kendine yer bulmuş? Futbol sahası kadar büyük bir boşluk mu taşıyoruz yoksa kaburgalarımızın altında?

Eğer dışımıza ancak, içimizde olanları aksettirebiliyorsak, halimiz, tavrımız, sözümüz, yüzümüz, evimiz, barkımız, işimiz, gücümüz... gönlümüzden, ahlakımızdan, huyumuzdan haber verir. Kötü hall ve tavırlara sahipsek, yani kırıcı-dökücü, eleştirici-zarar verici isek, aynıları belki çok daha kötülerini içimizde barındırıyoruz demektir. Sözümüz taştan daha katı, bir de yüzümüz sirke satıcılarını bile arattırıyorsa halimiz içler acısı demektir. Üstüne üstlük, evimizi, barkımızı, işimizi-gücümüzü ihmal ediyor, gelişmeye ve geliştirmeye emek harcamıyorsak, gittiğimiz her yere içimizde olması gereken güzelliği taşıyamıyorsak, vah bize vahlar bize.

Vah vahları artırmamak için, gelin bugün bir miad, bir başlangıç olsun. Dili tatlı, eli uğurlu, hali şen, gönlü dürüst, içi de dışı gibi ziynetli insanlar olmak için çalışmaya başlayalım. Önce kendimizi önemsemekle işe başlayalım. Çünkü kendimize verdiğimiz değer kadar, kendimizi önemsediğimiz kadar, annemize-babamıza, eşimize-dostumuza, çocuklarımıza, arkadaşlarımıza, komşumuza, işimize-gücümüze, insanlara, insan olmayanlara, uzaklara, yakınlara değer verir ve önemseriz. Önce siz sizi sevin ki dünya sevginizden mahrum olmasın.