Keskin Bıçak

ya bu maviydi düşlerim şiirinin şairi yokmu ya saat 12den beri arıyorum yarına yetiştirmem gerek ve bulamıyorum anonim şiirde deil

Yaşamak için önce UMUT

"Gölgeler düşşe de yüreğinin üstüne, güneşini sakın söndürme. Eğer umut yoksa, yaşam çok uzak kalır insana. Unutma; Senden bir tane daha yok bu dünyada... Gülümsemeyi asla unutma."

Aslında umuda ne kadar ihtiyacımız olduğu ve umut olmadan yaşamın anlamsızlığını anlatıyor söylenmiş olan bu söz. Ve umutla birlikte gülümsemeyi yüzümüzden eksik etmemenin, hayata tutunmanın bir başlangıcı olduğunu da. Zaman zaman insanlarla konuşurken, umut ararım gözlerinin içinde.

Gerçekten umut var mı yaşamlarında... Ve bir çok insanda olduğu yakınımdaki insanların gözlerini içinde umutsuzluğu buluyorum. Tıpkı kendimde arada sırada bulduğum gibi. Oysa umut değil mi yaşamamızın tek sebebi? Bir şeylerin elbet bir gün güzel olacağına inanmak değil mi önemli olan?

Hangi insan umutları olmadan yaşayabilir, ya da yaşasa nereye kadar umutsuzluğu kendine arkadaş sayabilir. Umutsuzluk bir insana nereye kadar arkadaşlık yapabilir? Her zaman kötü arkadaşların zarar verdiği gibi, umutsuzlukta zarar vermez mi hayatımıza? "Verir tabiki" diyenler varsa niye hala umutsuz bakıyoruz hayata?

Niye umutlarımızın kaybolmasına izin veriyoruz? Her şeyin kötü gittiği bir anda hala umut edebiliyor muyuz? Kapanan her kapının bizi umutsuzluğa sürüklediğini, önümüzde açılacak yeni kapıların ise umutlarla dolu olduğunun farkında mıyız?

Farkında isek açılması gereken umut kapılarını açmak için niçin bekliyoruz? Umut kapılarımıza vurduğumuz kilitleri niçin kırmıyoruz? bize sunulan hayatın iyi taraflarını bularak başlayabiliriz umutlarımıza. Umutsuzluğu ise düşman sayarak konuşmayabiliriz bir daha. Hatta hiç kayde değer de almayabiliriz. Nasıl olsa bizim elimizde değil mi umudu ve umutsuzluğu yönlendirmek?

O zaman ne bekliyoruz... Umutsuzluğu unutup, yaşamak için bize en gerekli olan umutlarımıza sarılalım. Her sabah gözlerimizi hayata karşı açtığınızda yeni bir güne umutla bakalım. Umut ki nefes almak olsun, umut ki yaşamak olsun...

Ve unutmayalım yaşamak ve nefes almak için önce umut etmeli. Her ne olursa olsun umutlu olmalı, şartlara aldırmadan, insanları takmadan. Ve gülümsemeyi unutmamalı.

yazin ilac gibi geldi ALLAH senden razi olsun.UMUT du ve gerekligini cok güzel ifade etmissin.tskler

UMUT.
hic arkadasligimiz olmadi.
bir sohbet edip gectin yanimdan....

eger kendimi sevseydim yanimda kalirdin degil mi
eger sana kiymet verseydim benimle olurdun degil mi
eger avaz avaz hayikirmasaydim seni ürkütmezdim degil mi
eger umutsuzluga sokulmasaydim halimi hatrimi sorardin degil mi
eger kalbimi ferah tutsaydim orda yer edinirdin degil mi

eger yine hatalarimi abbartigimda gelip hafiflestirirmiydin
kendime küstügümde gelip baristirimiydin

eger yine eksikliklerimi yüzüme carptigimda gelip kizarmis yanagimi oksarmiydin
yollarda kayboldugumda tek adresim olurmuydun

eger biraz inansaydim elimden tutar miydin
gelipte yalnizligima isik olurmuydun

eger.....

Bir çok yürek,
Güneşin batışını
Bir çiçeğin solması gibi
Bazen bir sevgili ile,
Bazen yalnızlığı ile paylaşır.
Bir deniz kenarında,
Ya da dağ yamacında
Elveda diyen kızıllığa bakarak.

Kızıllık yavaş yavaş
Tükenir sanırsın.
Oysa yeni kalkmış canlar
Bir tomurcuğun açması gibi
Güneşin doğuşuna tanıktırlar.

Bir çok yürek,
Güneşin batışını izleyebilir.
Tek ya da bir başkasıyla.
Fakat gün başlangıcında
Tan vaktinde başkadır güneş.
Biraz daha yalnız,
Biraz daha sıcak.
Daha da bir canlılık verir.
Uykulu gözler canlanır.
Yürekler daha da ısınır.

Ve yeni gün.
Merhaba...
Uzat elini
Avucunun içindeki
Sıcaklığı hissedeyim.
Ben
Umudum...

...

Umud güneşi her daim yüreğini ısıtsın ve hiç bir zaman ellerini bırakmasın güzel yürekli dost...

hayata dair okuduğum güzel satırlardı,ben de sizlerle paylaşmak istedim,çok teşekkür ederim.Rabbim cümlemizden razı olsun..

Umuda dair senle güzel satırlar paylaşmıştık,hakikaten umut ne zamanki yol azığımız olur hayat denen uzun yolculukta;işte o zaman biz güneşimizi her daim gönlümüzde taşıyan çiçekler misal her daim gönlümüzde güzellikleri yaşar ve İnşaAllah güzel gördüğümüz bakışlarımızın fiili dua yerine geçmesi ile mutluluğa erenlerden oluruz bi iznillah..

Günebakan çiçeklerini umuda ,umut güneşine yüzünü dönen insanlara benzetirim...

Günebakan yürekleriniz,her daim güneşin sıcaklığı ile hemhâl olsun...

Allah cümlemizden razı olsun celin

mavi kelebek yazın çok güzeldi sanırım seninde edebiyat yönün var elelrine sağlık..

gerçi benim pek edebiyat yönüm yok ama alıntılarla idare edin işte:)

not: Bu arada siteniz çok ağır açılıyor hızlandıramazmısınız

Ben çocuktum;

ne zaman yağmur yağsa evden dışarı çıkmak isterdim.

yağmur çok şiddetli ise bir köşeye saklanıp yağmur damlalarının sesini dinlerdim.

tane tane yağıyorsa yağmur, ben de yağardım.

yağmur üzerime yağdıkça ben de içimdeki neşeyi yağdırırdım bahçeye..belki yüzüme, belki baktığım heryere.

ıslanmak, toprağın ve çiçeklerin biribirine karışan kokusunu içine çekmek...

yağmur benim için hep bir buluşmaydı. yüzümde tebessüm ve yağmuru hissetmenin mutluluğu ile dans ederdim.

ve anlardım yağmur dindiğinde çiçeklerin neden ışıl ışıl parladıklarını. onların yaprakları da benim gözlerim gibi parlardı.

ben çocuktum galiba hiç büyüğemedim :)

"EVET SİYAH DEĞİL,
MAVİYDİ DÜŞLERİM,
ÇÜNKÜ BEN ÇOCUKTUM,"

buda cok güzel ve anlamli, diyecek söz bulamiyorum, paylasimin icin allah senden razi olsun :)