Keskin Bıçak

Bir zamanlar, bütün duyguların üzerinde yaşadığı bir ada varmış. Mutluluk, Üzüntü, Bilgi, Aşk ve diğerleri bir gün adanın batmakta olduğunu haberini almışlar. Bunun üzerine hepsi adayı terk etmek için birer sandal hazırlamışlar.

Aşk, son ana kadar adada beklemek istemiş. Ancak ada tamamen batmak üzereyken yardım istemeye karar vermiş.

Zenginlik çok büyük bir tekneyle geçmekteymiş. Aşk, "Beni de yanına alır mısın?" diye sormuş. Zengilik, "Hayır, alamam. Teknemde çok fazla altın var, senin için yer yok." demiş.

Aşk çok güzel bir yelkenlinin içindeki Kibir'den yardım istemiş. Kibir, "Sana yardım edemem Aşk... Sırılsıklamsın ve yelkinlimi mahvedebilrsin!" diye cevap vermiş.

Üzüntü yakınlardaymış ve Aşk yardım istemiş: "Üzüntü, seninle geleyim!"

"Of Aşk!... O kadar üzgünüm ki, yalnız kalmaya ihtiyacım var."

Mutluluk da Aşk'ın yanından geçmiş ama o kadar mutluymuş ki, Aşk'ın çağrısını duymamış bile.

Aşk, birden bir ses duymuş: "Gel Aşk! Seni yanıma alacağım..." Bu, Aşk'tan daha yaşlıca birisiymiş. Aşk o kadar mutlu hissetmiş ki kendini, onu yanına alanın kim olduğunu sormayı bile düşünememiş. Yeni bir adaya vardıklarında, Aşk'a yardım eden yoluna devam etmiş.

Ona ne kadar borçlu olduğunu fark eden Aşk, Bilgi'ye sormuş: "Bana yardım eden kimdi?"
"O Zaman'dı" diye cevap vermiş Bilgi. "Zaman mı? Neden bana yardım etti ki?" diye sormuş Aşk. Bilgi gülümsemiş: "Çünkü sadece Zaman Aşk'ın ne kadar büyük olduğunu anlayabilir..."