Keskin Bıçak

"Dertsiz geçen bir çocukluk iyi geçmiş bir çocukluktur." - Siz bu konuda ne düşünüyorsunuz?

Belki bu genellemeyi bir ölçüde sınırlamayı düşünebilirsiniz, fakat birçoğumuz, modern anababa kültüründe çok fazla önemsendiği için, bu inancı bilinçdışımızda besliyoruz. Bu nedenle de, çocuklarımızı günlük streslerden korumaya çalışıyor, tartışmalarımızı bile onların yanında yapmıyor ve onlara maddi gücümüzü aşan hediyeler alıyoruz.

Başınızdan geçenler hep hoş şeyler olursa, cesur bir insan olamazsınız.
Mary Tyler Moore

Elbette hiçbir anne baba, çocuklarının, özellikle ilk yaşlarının kontrol edemeyecekleri sorunlarla , geçmesini istemez, çünkü hepimiz güven duygusunun ruh sağlığı için ne denli önemli olduğunu biliriz. Fakat, tümüyle sorunsuz geçen bir çocukluk da, sorunlu ve adil olmayan bir dünyaya çocukları psikolojik olarak hazırlamaz.

Bir terapist olarak benim "dertsiz" geçen bir çocukluk konusunda endişelerim var. Çünkü bu tür bir çocukluğun aşağıda söz edeceğim durumlara yol açması kaçınılmazdır:

- Çocukların sorunlarıyla başedebilmesini engelleyen aşırı koruma
- Çocukların sorunlara yeni çözümler bulmasını sağlayacak yaratıcılık potansiyellerinin bastırılması
- Gerçeklere ters düşecek şekilde, yaşam sorunsuzmuş gibi davranma. Bu tür bir durum korku ya da sıkıntı yaşadıkları zaman çocukların kendileri hakkında şüpheye düşmelerine neden olur.
- Olumsuz duyguların bastırılması gibi duygusal olarak sağlıksız bir alışkanlık edinmeleri
- Sonunda bir kriz ortaya çıkana kadar problem çözmeyi erteleyerek, hem çocuğun, hem de anababanın sorunu artık çözülemeyecek bir duruma getirmesi
- Çocuklarına "yeterince/iyi anababalık edebilen kişilerde pozitif ana-babalık potansiyelinin bastırılması ve onların kendilerini sürekli yetersiz olarak nitelendirmeleri ve sonuçta gereğinden fazla endişe duymaya başlamaları

Önemli olan, çocukların ruh sağlığına zarar veren ve kendilerine olan güvenlerini yo/c eden sorunların niteliği ve niceliği değil, sorunların üstesinden nasıl gelindiğidir.

Öyleyse, çocuklarımızın karşılaştığı sorunlarla başa çıkabilmeleri için onlara yapıcı olarak nasıl yardım edebiliriz? En önemli yol, elbette ki problem çözme konusunda çocuklara iyi bir model oluşturmamızdır. Fakat, sadece bu yeterli olmayabilir ve üstelik bazen amaca zarar verebilir. Çünkü, bizler o kadar zeki, o kadar cesur, o kadar azimli, o kadar yaratıcıyızdır ki, çocuğumuzun sorununu çözmek için hemen kendimizi ortaya atarız. Bazen de çocuğumuzun bizim başarımızdan gözleri kamaşır ve kendisi hiçbir şey yapamaz hale gelir.

Anababalar olarak çocuklarımızın bu alanda başarılı olmaları için yapacağımız çok önemli şeyler vardır.

"Uzun süre tehlikeden kaçmak, tehlikeye atılmaktan daha güvenli değildir. Korkaklar da, cüretkârların düştüğü tehlikeli durumlara düşebilirler."
Helen Keller