Keskin Bıçak

Beş yaşındaki Murat, babasının kendisiyle hiç oyun oynamadığından şikayet ediyordu, babası ise ona fazlasıyla oyuncak aldığını, bu oyuncaklarla yeterince oyun oynayabileceğini anlatıyordu.

Üç ve yedi yaşında iki çocuk annesi Selma, eşinin çok iyi bir koca ama asla iyi bir baba olmadığını ifade ediyordu.
On altı yaşındaki Can, anne ve babasının mutlu bir evliliği olduğunu ancak babasının kendisiyle hiçbir şeyi paylaşmadığından yakınıyordu.

İki aylık bebek annesi Yeşim, bebek doğduğundan beri eşinin eve geç geldiğinden ve bebekle asla ilgilenmediğinden yakınıyordu.

Bu şikayetler sonsuz sayıda çoğaltabileceğimiz gerçek yasam öyküleri. Bu öykülerin başrol oyuncuları ise, baba olma sorumluluğunu alamayan erkekler. Baba olmayı evliliklerine ve ailelerine yerleştiremeyen erkekler. Bu erkeklerin kişilik yapılarına baktığımızda ortak bir özellik dikkatimizi çekiyor: sorumluluk duygularının yeterince gelişmemiş olması.

Baba olmayı benimseyemeyen ve evliliklerine yerleştiremeyen erkekler, eşlerinin ve yakınlarının uyarılarına kulak asmazlar ve kendi bildiklerini okurlar. Küçük çocuklarıyla ilgilenmedikleri gibi, genç çocuklarıyla da paylaşımlarda bulunmazlar, sevgi ve ilgilerini tam olarak yansıtamazlar.

Bu durumda kadın hem anne hem de baba rolüne mecburen bürünür. Her iki sorumluluğun altında zorlanan kadın, sorunlarını eşiyle çözemediği için evlilikte çatışmalar başlar. Kadın kendini sorgularken, erkek ne yazık ki hiçbir şekilde kendisini yargılamaz ve sorgulamaz.

Çocukların, annelerine olduğu kadar, babalarına da ihtiyaçları var. Annenin sevgisi ve ilgisi çocukta farklı etkiler oluştururken, babanın ilgi ve sevgisi çocuk üzerinde bambaşka etkiler oluşturur. Çocuk anne ve babasından aldığı ilgi ve sevgiyi iç dünyasında biçimlendirerek ruhsal dengelerim oluşturur,kişilik gelişimini olumlu yönde sürdürür, ergenlik gibi fırtınalı dönemleri olabildiğince sakin geçirebilir. Baba olmak sadece çocuğun maddi ihtiyaçlarını karşılamak anlamına gelmez, çocuğun duygusal gereksinimlerine de yanıt vermek gerekir. Çocuğunuzun her türlü bakımını sadece eşinize yüklerseniz, ne kadar iyi bir eş olursanız olun, baba olma sorumluluklarınızı hayata geçiremediğiniz için, bir süre sonra eşinizle de aranızda sorunlar yakmaya başlayacaksınız.

Eşiniz ve yakın çevrenizdeki kişiler sizi bu anlamda uyarıyorsa, lütfen bu uyarılara kulak verin. Eşinizle bu konuda konuşun. Baba olarak sizden beklentilerini anlatmasını isteyin Yapamadığınız durumlarda sizi uyarmasını ve size destek olmasını önerin. Kendinizi ciddi anlamda baba olma programı alın. Baba olan arkadaşlarınızla sohbet edin, onlara merak ettiğiniz konuları sorun. Sorumluluklarınızdan kaçmak yerine onlara sahip çıkın ve evliliğinize baba olmayı yerleştirin. sandığınız kadar ve gözünüzde büyüttüğünüz ölçüde zor değil hatta çok da hoş ve keyifli. Yaşamınıza dinamizm katacağında emin olabilirsiniz!